مقایسه اثربخشی محلول های موضعی والپروئیک اسید 8/3% و ماینوکسیدیل 5% در درمان ریزش موی آندروژنتیک

ریزش مو یکی از درگیری ها و مشکلات رایج بین بیماری های مرتبط با پوست و مو است. ریزش مو ممکن است منجربه اضطراب، افسردگی، کاهش عزت نفس و نارضایتی از ظاهر گردد.

بیماران با ریزش موی آندروژنتیک، درصورت داشتن شرایط، وارد مطالعه شدند. سپس این افراد به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. از شرکت کنندگان در تحقیق خواسته شد طبق پروتکل درمانی (روزی دو بار) به طور تصادفی محلول والپروییک اسید 3/8% یا محلول ماینوکسیدیل 5% را روی موضع دچار ریزش استعمال نمایند. بررسی موها در شروع مطالعه و 2 ماه بعد از درمان با استفاده از دستگاه FotoFinder_trichoscale صورت گرفت.

2 ماه بعد از درمان در گروه والپروییک اسید در مقایسه با قبل از درمان، شاخص anagen hair count (02/0P=)، شاخص general hair count (03/0P=) و شاخص terminal hair count (012/0P=) تغییر معنی دار نشان دادند، درحالی که شاخص telogen hair count (059/0P=) و vellus hair count (097/0P=) تغییر معنی داری نشان نداد. این تغییرات در گروه مانوکسیدیل بیشتر بود.

محلول والپروییک اسید 3/8 درصد می تواند در افزایش تعداد مو و کاهش درصد موهای تلوژن اثرات مثبتی نشان دهد. به علت مکانیسم تاخیری والپروییک اسید، طول مدت درمان با این ترکیب می بایست بیشتر از ماینوکسیدیل به عنوان کنترل مثبت درنظر گرفته شود.