نرخ رشد و زنده مانی میگوی سفید غربی Litopenaeus vannamei درسیستم پرورش تک گونه ای در مقایسه با روش پرورش توام با ماهی کفال خاکستری Mugil cephalus در استخرهای خاکی

این تحقیق در سال 1389-1388 با هدف بررسی میزان رشد، میانگین وزن، میزان بقا، ضریب تبدیل غذایی و توده زنده میگوی سفید غربی طی 107 روز پرورش تک گونه ای و توام با ماهی کفال خاکستری در استخرهای پرورش گواتر استان سیستان و بلوچستان اجرا گردید. بدین منظور تعداد 9 استخر 600 متر مربعی در قالب سه تیمار پرورشی هرکدام با سه تکرار آماده سازی، آبگیری و با تراکم 20 پست لارو (با میانگین وزنی 001/0±007/0 گرم)در هر متر مربع از هر استخر ذخیره سازی شدند. 40 روز پس از ذخیره سازی میگو، اقدام به رهاسازی بچه ماهیان کفال خاکستری جمع آوری شده با وزن متوسط 35 گرم از خور گواتر با تراکم های صفر قطعه (تیمار1)، 2 قطعه (تیمار2) و 4 قطعه (تیمار3) در هر 10 متر مربع گردید. در طی دوره پرورش نیز، برخی پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب (دما،اکسیژن محلول،pH روزانه در دو نوبت صبح و عصر و شوری در یک نوبت) اندازه گیری وثبت گردید. نتایج آنالیز واریانس یک طرفه در سطح اعتماد 95 درصد اختلاف معنی داری بین عملکرد رشد، توده زنده برداشت شده، FCR تیمارها و برخی فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب نشان داد (05/0<p) ولی درصد بازمانی اختلافی را نشان نداد (05/0>p). بیشترین محصول برداشت شده میگو مربوط به تیمار 3 (212 کیلوگرم و میانگین وزنی 4/18 گرم و کمترین میزان مربوط به تیمار 1 (187 کیلوگرم) و میانگین وزنی 23/16 گرم به دست آمد. علیرغم عدم وجود اختلاف معنی دار، بیشترین میزان بقا در تیمار3 (96/95 درصد) و کمترین در تیمار2 (5/94 درصد) بدست آمد. آزمون دانکن در مقایسه میانگین FCR میگوها نشان داد که این ضریب در استخرهای تیمار1و2 اختلاف معنی داری ندارند (05/0>p) حال آنکه هر دو این تیمارها با تیمار3 اختلاف معنی داری را نشان دادند (05/0<p). بیشترین میانگین FCR در تیمار3 (2/0±27/1) و کمترین میانگین FCR در تیمار1 (1/0±2/1) بدست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد که پرورش توام میگوی سفید غربی و ماهی کفال خاکستری در استخرهای خاکی با در نظر گرفتن نسبت مناسب ذخیره سازی، امکان پذیر بوده و تولید بیشتر محصول میگو را نیز موجب می شود.