مقایسه رویکردهای آموزش انفرادی، زوجی و مشارکتی بر یادگیری کاتای هیان شودان شوتوکان کاراته

در مقایسه با روش تمرین انفرادی، روش تمرین زوجی و مشارکتی روشی است که در آن افراد در گروه های دونفری و یا بیشتر برای یادگیری مهارت های حرکتی باهم مشارکت می کنند و به نظر می رسد این روش ها با افزایش کارایی و اثربخشی شرایط تمرین ویژگی های یک محیط بهینه آموزشی را داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه رویکردهای آموزش انفرادی، زوجی و مشارکتی بر یادگیری کاتای هیان شودان شوتوکان کاراته بود. در این پژوهش 36 دانش آموز دختر با رنج سنی 10-9 سال انتخاب و پس از 12 جلسه آموزش اولیه پیش آزمون کاتای هیان شودان، به سه گروه تقسیم شدند. در ادامه پس از مدت 3 ماه تمرین کاتا، به روش تمرین انفرادی، زوجی و مشارکتی عملکرد آن ها ارزیابی و بعد از یک هفته فاصله آزمون یادداری گرفته شد. تجزیه وتحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر انجام شد. نتایج آزمون نشان داد که نمرات پیشرفت شرکت کنندگان (001/0=,P 14/174=F)، تعامل پیشرفت در نوع تمرین (001/0=,P 1724/5=F) و تفاوت بین گروه های تمرینی (006/0=,P 08/6=F) معنادار است. نتایج مقایسه زوجی نشان داد که بین گروه آموزش انفرادی و زوجی تفاوت معنی داری وجود دارد؛ اما تفاوت بین گروه آموزش انفرادی و گروهی معنادار نبود. روش تمرین زوجی، علاوه بر مقرون به صرفه بودن ازلحاظ مصرف انرژی و فضای آموزشی، اثربخشی بیشتری نسبت به روش های آموزشی سنتی آموزش کاتا در کاراته داشته و در رشد عاطفی-اجتماعی یادگیرنده مفید واقع خواهد شد.