تاثیر تمرینات چشم ساکن بر تصمیم گیری، رفتار ‏خیرگی و یادگیری مهارت سرویس تنیس

مطالعه حاضر با هدف ‏تاثیر تمرینات چشم ساکن بر تصمیم گیری، رفتار خیرگی و یادگیری مهارت سرویس تنیس انجام ‏گرفت. ‏

در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دوره پیگیری 14 روزه ‏انجام گرفت، 30 تنیس باز مرد مبتدی مجموعه خانه اصفهان با دامنه سنی 20 تا 30 به صورت در ‏دسترس انتخاب و در 2 گروه 15 نفری تمرینات چشم ساکن و کنترل قرار گرفتند. در مرحله ‏پیش آزمون شرکت کنندگان اقدام به اجرای 12 سرویس تنیس نمودند که رفتار خیرگی شرکت-‏کنندگان در حین عمل نیز اندازه گیری شد. همچنین توسط دوربین گوپرو سرویس شرکت-‏کنندگان جهت اندازه گیری تصمیم گیری ضبط گردید. علاوه بر این، عملکرد شرکت کنندگان نیز ‏توسط محقق ثبت گردید. سپس گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 ‏دقیقه به اجرای تمرینات مورد نظر پرداختند. در طول این دوره، گروه کنترل به اجرای فعالیت های ‏روزمره خود پرداختند. پس از پایان 24 جلسه تمرین مرحله پس آزمون، و دو هفته بعد از اخرین ‏جلسه مرحله یادداری همانند مرحله پیش آزمون اجرا شد. داده های به دست آمده توسط آزمون ‏تحلیل ورایانس با اندازه گیری تکراری تحلیل شد.

نتایج نشان داد که تمرینات چشم ساکن بر بهبود تصمیم گیری، افزایش طول دوره چشم ‏ساکن و افزایش عملکرد سرویس تنیس تاثیر معنی داری می باشد (05/0>‏P‏).‏

نتایج این مطالعه از فرضیه پیش برنامه ریزی مبنی بر اهمیت برنامه ریزی و انتخاب ‏پاسخ صحیح حمایت می کند.‏