اثرات تغذیه با سطوح مختلف مکمل نوکلئوتید جیره در بچه ماهیان سفید دریای خزر بر عملکرد رشد، بیان پروتئین شوک حرارتی HSP70 و مقاومت به استرس شوری

نوکلیوتیدها مواد مغذی نیمه ضروری یا بسته به شرایط ضروری بوده که ممکن است در شرایط خاصی مانند دوره های رشد سریع یا شرایط استرسی و یا در برخی بافت ها ضروری محسوب شوند.

ارزیابی اثرات تغذیه ای مکمل غذایی نوکلیوتید بر عملکرد رشد و مقاومت به استرس بچه ماهیان نورس ماهی سفید (Rutilus kutum).

یک جیره پایه، چهار سطح صفر (کنترل)، 3/0، 5/0 و 7/0 گرم در کیلوگرم جیره، مکمل غذایی نوکلیوتید افزوده شد تا مطالعه حاضر در 4 تیمار و 3 تکرار صورت پذیرد. پس از 8 هفته (پایان دوره تغذیه)، پارامتر های رشد ارزیابی و ماهیان در معرض استرس شوری ppt 15 قرار گرفتند و میزان کورتیزول و بیان HSP70 در ساعت های صفر (قبل از استرس)، 2، 8 و 24 ساعت پس از استرس اسمزی اندازه گیری شدند.

پارامترهای رشد نشان دادند ماهیانی که با جیره NT kg-1 7/0 تغذیه شده بودند بیشترین میزان وزن نهایی و DGR را در مقایسه با سایر تیمارها داشتند (05/0˂P) با این وجود هیچ گونه اختلاف معنی داری در فاکتورهای FCR، SGR، CF و PER در بین تیمارها مشاهده نشد (05/0˃P). نتایج شاخص های استرسی نشان دادند این فاکتورها متاثر از سطوح نوکلوتید جیره بوده به طوری که ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی مکمل نوکلیوتید سطوح بیشتری از پروتیین شوک حرارتی  HSP70 و سطوح کمتری از کورتیزول را در مقایسه با گروه کنترل دارا شدند. در مطالعه حاضر سطوح بیان HSP70 2 ساعت پس از استرس به حدود 7-3 برابر سطح پایه رسیده و در طی 24 ساعت کاهش یافت ولی با این وجود در ساعت 24 به 3-1 برابر سطح پایه رسید. نتایج کورتیزول نیز نشان داد سطوح این فاکتور در ساعت 2 به بیشترین سطح خود رسید، در ساعت 8 شروع به کاهش و در ساعت 24 به سطوح قبل از استرس خود باز می‎گشت.

در مجموع بکارگیری مکمل نوکلیوتید در جیره سبب ارتقاء رشد در بچه ماهیان سفید نورس و نیز افزایش مقاومت بچه ماهیان در مقابل شوک شوری شده است.