نقش تاب آوری روانی در رضایتمندی از منظر آموزه های قرآن کریم

انسان در زندگی همواره با مسایلی مواجه است که ممکن است او را به رنج گرفتار، و در نتیجه ناامید کنند. یکی از مهم ترین ویژگی هایی که می تواند به او کمک کرده، ادامه مسیر را بر او هموار کند «تاب آوری» است. روان شناسان برای این مفهوم شاخصه هایی را تعریف کرده اند که در این مقاله به توضیح برخی از آنها می پردازیم. مدعای این مقاله نشان دادن ظرفیت و امکان تحقق زیست مطلوب و تاب آوری روانی با توسل به تعالیم قرآنی است. صبر، توکل و امیدواری سه عنصر اصلی تاب آوری روانی هستند که فرد دیندار با توجه به آموزه های قرآن می کوشد آنها را در امور خود به کار گیرد و به این ترتیب در مواجهه با ناملایمات نه ناامید می شود و نه بی تابی می کند. با تحلیل این مفاهیم و بیان نمونه آیاتی از قرآن کریم در تعریف و تشریح این گزاره ها، به تعریفی از انسان رضایتمند می رسیم که در سلامت روانی به سر می برد و دارای زیست مطلوب روانی است. روش به کار گرفته شده در این مقاله تحلیل محتوای کیفی جهت دار است، به این معنا که آیات قرآن کریم بر اساس مفاهیم استفاده شده در علم روان شناسی فهم و تحلیل شده اند.