واکاوی خط مشی سازمان های منطقه ای و فرامنطقه ای در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران از منظر حقوق بین الملل

جنگ افروزی یکی از زیان بارترین و در عین حل مخرب ترین تجربیات بشری محسوب می شود. اژدهای جنگ، جوامع و انسان ها، را در کمترین زمان به نیستی مبدل و عواطف بشری را خدشه دار می نماید. هدف این نوشتار«بررسی خط مشی و سیاست های سازمان های بین المللی در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران از منظر حقوق بین الملل» است. این پژوهش از نوع کاربردی و با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی تدوین گردیده و با تکیه بر منابع کتابخانه ایی و اسنادی، خط مشی و سیاست های سازمان های بین المللی منطقه ایی و فرامنطقه ایی در دوران جنگ تحمیلی از منظر حقوق بین الملل به تصویر کشیده است. در نظام بین الملل نقش ساختاری سازمان های بین المللی در زمینه هنجارسازی بین المللی و تاثیرگذاری بر سیاست های خارجی، نقش بی بدیل و تعیین کننده محسوب می شود.  این سازمان های بین المللی با آنکه در عرصه نظام بین المللی دارای موجودیت مستقلی فرض می شوند، اما کشورهای قدرتمند جهانی همواره با استفاده از نفوذ و قدرت خود، این سازمان ها را در جهت اهداف و منافع خود، به بهره برداری رسانده اند. تجاوز نیروهای بعثی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران نشان دهنده نقض کاملا آشکار تمامیت ارضی ایران بود. عراق به دنبال حل اختلافات خود با ایران در صحنه بین الملل با استفاده از ابزار زور بود. در این میان عملکرد سازمان های بین المللی در نظام بین الملل علاوه بر مقاصد سیاسی پنهان، با نادیده گرفتن تجاوز عراق و عدم برخورد با آن کشور سبب می شود جنگ هشت سال به طول بکشد و خسارت های جبران ناپذیری بر هر دو کشور وارد آید.