اثر محافظتی بربرین بر سمیت کلیوی القا شده با بروموبنزن در موش سفید کوچک

بروموبنزن یک سم محیطی است که متابولیت های آن باعث سمیت کلیوی می گردد. مکانیسم دخیل در ایجاد سمیت شامل استرس اکسیداتیو است. هدف از این مطالعه تعیین اثرات محافظتی بربرین در برابر سمیت کلیوی القا شده با بروموبنزن در موش نر سفید کوچک نژاد NMRI بود.

در این مطالعه تجربی، 40 سر موش سفید کوچک به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. گروه یک (کنترل): دریافت کننده نرمال سالین، گروه دوم: دریافت کننده تک دوز بروموبنزن (ml/kg 0/36) به  صورت داخل صفاقی در روز دهم، گروه سوم، چهارم و پنجم: دریافت کننده بربرین به ترتیب با دوزهای mg/kg 100 ،50 ،25 به صورت خوراکی به مدت 10 روز متوالی و تک دوز بروموبنزن (ml/kg 0/36) به  صورت داخل صفاقی در روز دهم. 24 ساعت بعد از آخرین تجویز، از حیوانات خونگیری شد و مارکرهای کلیوی اندازه گیری گردید. از کلیه راست جهت اندازه گیری مارکرهای استرس اکسیداتیو و از کلیه چپ جهت بررسی مطالعات بافت شناسی استفاده گردید.

نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز بروموبنزن سبب افزایش معنادار نیتروژن اوره خون، کراتینین، مالون دی آلدیید، نیتریک اکساید و کاهش معنادار سطح گلوتاتیون و فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز نسبت به گروه کنترل میگردد (p<0/05). اما بربرین سبب کاهش معنادار نیتروژن اوره خون، کراتینین، مالون دی آلدیید، نیتریک اکساید و همچنین افزایش معنادار سطح گلوتاتیون و فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز نسبت به گروه بروموبنزن گردید (p<0/05).

مطالعه حاضر نشان داد که درمان با بربرین به طور معناداری منجر به بهبود عملکرد کلیوی و کاهش آسیب اکسیداتیو بافت کلیه در سمیت القا شده با بروموبنزن می شود.