بررسی فعالیت لنفوسیت های T کمک کننده در افراد وابسته و غیر وابسته به تریاک

استفاده از مواد افیونی، به طور مستقیم یا غیر مستقیم بر عملکرد گلبول های سفید خون محیطی تاثیر می گذارد. در مطالعات گذشته، ثابت گردیده که این سلول ها از طریق گیرنده های اپیوئیدی (?و μ و? ) به اندورفین ها پاسخ می دهند. تاکنون تحقیقات متعددی در مورد آثار مصرف مرفین و هروئین بر سیستم ایمنی افراد وابسته گزارش شده، لیکن تحقیقی که به بررسی لنفوسیت های کمک کننده (T-helpers) افراد وابسته به تریاک پرداخته باشد، انجام نگرفته است. لذا در این تحقیق بر آن شدیم تا اثرات وابستگی به تریاک استنشاقی را، بر سیستم ایمنی افراد به دو صورت in-vivo و ex-vivo بررسی نماییم. جهت انجام تحقیق، 23 مرد وابسته به تریاک استنشاقی با میانگین سنی 28.4±4.1 سال که سیگار نیز مصرف می نمودند به عنوان گروه وابسته، و تعداد 12 مرد سیگاری با میانگین سنی 26.5±4.3 سال نیز به عنوان گروه کنترل انتخاب گردیدند. از هر فرد 5 میلی لیتر خون وریدی گرفته و هپارینه شد. مقداری از نمونه جهت آزمایش CBC و 0.5 میلی لیتر پلاسما جهت تعیین غلظت سیتوکین های IL-2، IL-10 و TGF?1 نیز جدا گردید. مابقی خون جهت تحریک سلول ها با مخلوطی از (1 μg/ml) LPS و (10 μg/m) PHA به مدت 4، 24، 48 و 72 ساعت استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده غلظت پایه پلاسمایی IL-10 وTGF-?1 افراد وابسته بیشتر (P<0.05) و غلظت IL-2 آنان کمتر از گروه کنترل بود (P<0.05). پس از تحریک خون تام افراد دو گروه الگوی زمانی مشابهی برای سنتز TGF-?1 به دست آمد. در افراد وابسته سنتز IL-10 کمتر (P<0.001)، و سنتز IL-2 بیشتر از افراد گروه کنترل بود (P<0.05). از نتایج به دست آمده می توان نتیجه گیری نمود که افراد وابسته به تریاک استنشاقی، در مقایسه با افراد غیر وابسته دارای لنفوسیت های کمک کننده TH2 و TH3 بیشتری در خون محیطی شان هستند در صورتی که لنفوسیت های کمک کننده TH1 آنان کمتر است. لیکن در زمان ابتلا به عفونت، به دلیل فعالیت کمتر لنفوسیت های TH2 و فعالیت بیشتر TH1 ممکن است در معرض آسیب بیشتری باشند.