مسئله شناسی زبان جامعه شناختی برساخت«ازدواج/عقد آریائی» (در بستری از فرایندشناسی ساخت ستیزی آریاگرائی)

این کنکاش انتقادی، برساخت"عقد/ازدواج آریایی"را در زمینه ای از مسایل زبان فارسی (پساقاجاری) طرح نموده و به نقش شناسی آن در تشدید مسایل نهاد خانواده ایرانی/اسلامی پرداخته است. این موضوع (حلقه ای از یافته های زمینه یابانه گسترده تر پژوهشگر در "مسیله شناسی زبان بنیاد ایران") بر اساس تظاهرات در دسترسی از آن در فضای سایبری (میدان پژوهش)، همچون "سندرمی" از آریاگرایی (ساخت ستیزی پساقاجاری) کاویده شده است. دیدگاه زبانشناختی هایدگر (موتور پارادایمی) با برداشتی آزاد و اهتمامی ترکیبی/تلفیقی فضای نظری و بینش روش شناختی کنکاش را ساخت داده است. زبان، افزون بر اینکه میدان و ابزار پژوهشی است؛ جوهره هستی جامعه و"خانه هستی" نیز می باشد؛ وجود و مسایل جامعه نیز در و با زبان اتفاق می افتد؛ با چنین فضای مفهومی (موسیقی متن) "عقدآریایی" نیز با بنیادی زبانی (سیاق زیست زبانی نژادپرستانه) و با ادعاها / بهانه های زبانی ("عدم فهم" متن عربی مرسوم ، ضرورت متنی به "فارسی سلیس") ؛ در بستری از ام المسیله ایران پساقاجار (ناجامعه گشتگی) فهمیده شد. با تکه چینی معمول در گرانددتیوری، نتایج آگزیوماتیک زیر به دست آمد : به نظر می رسد برساخت مزبور با ویژگی نژاد پرستانه (ماخوذ از میدان مطالعاتی)، ضمن تغذیه از تولیدات زبانی و پیوستگی با برساخت های ضد ساختی دیگر (کولبر، سوختبر و...) از آلاینده های معاصرتر فارسی است؛ که در پیوند با ستیزه های "روشنفکری پس افتاده فرهنگی"، در سطوح صورت (سامان نوشتاری/ لغوی) و سیرت (سرمایه/ ادبیات اخلاقی و معنوی) زبان فارسی و نیز امنیت اخلاقی/ملی را تهدید نموده، با کژکارکردهای عینی (بازتولید ساخت ستیزی/ تشدید ناجامعه سازی ایران، نژادپرستی) و احتمالی (ضد اخلاقی) ضمن همجوشی با مسایلی داخلی (روابط ضربدری، ازدواج سفید و...) و جهانی (در وضعیت پست مدرن) تدریجا می تواند به "ناخانواده سازی" نهاد خانواده نیز منجر گردیده، سامان خانواده/ انتظام اجتماعی را مخدوش سازد. در این امر افزون بر اغواهای سیاسی/ ایدیولوژیکی (اسلام ستیزی آریاگرایی)؛ مصرف گرایی مسلط بر جامعه مصرفی، تبلیغات (بنگاه های خدمات ازدواج)، کالایی شدن امور (مراسمات و...) در وضعیت پست مدرن نیز نقش آفرینی فعالی نشان می دهد.