مناسبات علمی شیعیان عصر حضور با امامان (ع) با تاکید بر دوره صادقین (ع)

 شناخت و ارزیابی رفتارها و مناسبات شیعیان در تعامل با امامان (ع)  رهیافتی مهم و ضروری برای شناخت و تحلیل دقیق سیره ایمه اطهار (ع) است. این مهم در حوزه های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و... نیازمند بررسی است. در پژوهش حاضر، روابط و مناسبات علمی شیعیان نسبت به ایمه (ع) در دوره زمانی عصر حضور با تاکید بر عصر صادقین  (ع) بررسی شده است. افزون بر این، گونه های مختلف مناسبات و روابط علمی شیعیان با ایمه (ع)  در عصر حضور، شناسایی و معرفی شده و به این پرسش پاسخ داده شده است که شیعیان چگونه از مقام علمی ایمه  (ع) بهره می بردند و آیا روابط شیعیان با امامان، متناسب با جایگاه علمی ایشان بوده است؟ مهم ترین محور این نوشتار، بحث علم آموزی شیعیان دوره حضور از امامان  (ع)  و ثبت آموخته هاست. شیعیان به دلیل باور به مرجعیت علمی ایمه (ع)  و برخورداری ایشان از علم لایزال الهی، در مسایل علمی، از امامان (ع)  پیروی کرده و سخنانشان را حجت می دانستند. آنان با مراجعه به ایشان در مواضع متعدد، از خرمن دانش فراوان ایمه (ع) بهره جسته و شبهات و مشکلات عملی خویش را برطرف می ساختند. رشد و بالندگی تشیع و توسعه فرهنگی مکتب اهل بیت (ع)  مهم ترین پیامد مناسبات علمی شیعیان با ایمه  (ع) بوده است.