نقش مفهوم انتخاب مستقل و اصالت وجودی در نمایشنامه فعل از منظر هایدگر

انسان همواره در دامنه ای از روزمرگی گرفتار است و برای گذر از این دامنه نیازمند انجام کنش یا عمل قهرمانی است. هایدگر معتقد است که انسان اغلب تابع یک فشار هم سطح کننده است که باعث می شود هم رنگ با جماعت شود. این فشار هم سطح کننده برآمده از الگوسازی و هنجارهای اجتماعی است که زبان، مهم ترین و اصلی ترین عامل ساخت آن ها است. این امر سبب می شود کنش های او انتخاب های مستقل و خودمختار نباشند بلکه تابع افکار عمومی اتخاذ شوند. آن چه اصالت را از انسان سلب کرده و او را جزیی از دیگران می کند. امری که به انسان اصالت می بخشد، کنش خودمختار و مستقلی است که انسان را از تمام هنجارهای اجتماعی که دل نگرانشان است، جدا می کند.مقاله حاضر با استناد به داده های کتابخانه ای و با روش توصیفی- تحلیلی سعی بر آن دارد تا با بررسی نمایشنامه فعل به این پرسش پاسخ دهد که چگونه این نمایشنامه، صورت بندی براساس نقش انتخاب انسان در مسیر اصالت وجودی به دست می دهد. همچنین چگونه می توان از بند زبان به عنوان عامل هم سطح کننده عبور کرد. زبان در نمایشنامه فعل با پدید آوردن انبوهی از معانی مبهم اجازه نمی دهد شخصیت ها احساسات، افکار و امیال راستین خود را بروز دهند، اما دراین بین شخصیت لیلا دست به انتخاب مستقل می زند و قصد دارد خود را از قواعد زبان روزمره جدا کند. این امر سبب می شود لیلا اصالت وجودی پیدا کرده و مرگ را بپذیرد. به همین نسبت فرهاد نیز در مواجه با این امر، سیر روند ارتباطی مرگ و اصالت «خود» را بازمی یابد.