الگوی مواجهه امام رضا(ع) با کنش های متظاهرانه مامون

رویکرد مامون در مواجهه با امام رضا(ع)در میان خلفای اموی و عباسی قبل و بعد با امامان معصوم:، منحصر به فرد است؛ چرا که او شیوه ی متظاهرانه ای را در پیش گرفت تا جایی که پذیرش حکومت را به ایشان پیشنهاد داد و اصرار زیادی برای قبول امام داشت. هدف از این مقاله تحلیل مواجهه امام رضا(ع) با مامون به مثابه انسان متظاهر است. ازاین رو سوال اصلی مقاله دستیابی به الگوی مواجهه ی امام رضا(ع) در مواجهه با کنش های متظاهرانه مامون است. روش تحقیق هرمنوتیک متن با رویکرد «استنطاقی و مولف محور» است. یافته های تحقیق نشان می دهد، کنش های امام در مواجهه با تظاهر مامون را می توان در قالب کنش های «غیریت ساز»، «افشاگرانه»، «بصیرت افزا» و «مصلحت گرا» تحلیل کرد که آخرین نوع کنش امام حاکم بر سه کنش قبلی است. همه ی کنش های امام در دایره ی «مشیت الهی» انجام می شود. روح حاکم بر کنش های امام، «هدایت گری» است که هم ناظر به فرد متظاهر است و هم ناظر به عموم جامعه اسلامی و این تفاوت اساسی رویکرد اسلامی با رویکردهای دیگر است. امام نه تنها هدایت مامون به مثابه انسان متظاهر را مدنظر دارد بلکه در این راستا از ارایه مشورت و راهنمایی در جهت مصالح جامعه اسلامی و حتی اصلاح حکومت او دریغ نمی کند.