روابط ساختاری اضطراب امتحان بر پایه کمال گرایی با تاکید بر نقش میانجی راهبردهای سازش نایافته تنظیم شناختی هیجان

اضطراب امتحان از مشکلات رایج دانش آموزان است که کارآیی شان را می کاهد و عملکرد فرد را هنگام امتحان مختل کند. هدف از این پژوهش روابط ساختاری اضطراب امتحان بر پایه کمال گرایی با تاکید بر نقش میانجی راهبردهای سازش نایافته تنظیم شناختی هیجان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند که تعداد 456 نفر به روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب و در این پژوهش شرکت کردند. ابزارها شامل سیاهه اضطراب امتحان (TAI) ابوالقاسمی و همکاران (1375)، مقیاس کمال گرایی چندبعدی (MPS) هویت و فلت (1991)، فرم کوتاه پرسشنامه راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی (CERQ) گارنفسکی و کرایج (2006) بود. داده های پژوهش با استفاده از روش همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری توسط نرم افزار SPSS نسخه 24 و AMOS  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کمال گرایی و راهبردهای سازش نایافته تنظیم شناختی هیجان، رابطه مستقیم و غیرمستقیم معنادار به طور مثبت اضطراب امتحان را در دانش آموزان پیش بینی کردند (05/0>p). همچنین، علاوه بر آن تنظیم شناختی هیجان سازش نایافته نقش میانجیگری در این پیش بینی داشت (05/0<p). با توجه به یافته های پژوهش، کمال گرایی و تنظیم شناختی هیجان سازش نایافته در دانش‏آموزان می توانند بر اضطراب امتحان آنان اثرگذار باشد. لذا پیشنهاد می شود مداخلات درمانی مبتنی بر غلبه بر کمال گرایی و مداخلات مبتنی بر تنظیم شناختی هیجان در درمان اضطراب امتحان دانش آموزان مورد توجه قرار گیرد.