تحلیل فضایی تقاضای گردشگری داخلی در ایران

رونق گردشگری در کشور مربوط به فراهم کردن شرایط مناسب و خدماتی است که عدم ‎توجه به این موارد مانعی برای رشد و توسعه گردشگری است. در این تحقیق با استفاده از دو مدل پنل پویای فضایی و خودرگرسیون فضایی و با در نظر گرفتن عوامل اقتصادی تقاضای گردشگری و عرضه خدمات گردشگری، به تحلیل فضایی تقاضای گردشگری داخلی در ایران پرداخته شد. نتایج نشان داد متغیرهای جاذبه های فرهنگی و تاریخی، درآمد خانوارها، اقامتگاه ها، زیرساخت جاده‎ای و ریلی، تاثیر معناداری بر تقاضای گردشگری داخلی در هر دو مدل دارد. البته میزان تاثیرگذاری این متغیرها در مدل فضایی متفاوت است. به طور کلی متغیرهای جاذبه های فرهنگی و تاریخی و نیز درآمد خانوارها، از تاثیرگذاری بالایی بر تقاضای گردشگری داخلی برخوردارند. متغیر اقامتگاه نیز دارای تاثیر بالایی بر میزان تقاضای داخلی گردشگری است که البته با در نظر گرفتن مفهوم فضا و مجاورت از اهمیت و تاثیرگذاری این متغیر کاسته شده است. از طرفی متغیر زیرساخت جاده ‎ای در مدل پنل پویای فضایی دارای اهمیت و تاثیرگذاری بالایی نسبت به سایر متغیرهاست.