مورفوگروپ های فرامینیفری سازند قم در مناطق نطنز و قم: کاربرد آنها در تفاسیر دیرینه محیطی و پالئواکولوژیکی

بررسی گروه های شکلی، به دلیل مستقل بودن از تاکسونومی گونه ها و همچنین امکان مقایسه تجمعاتی با سنین مختلف ابزار مناسبی برای تفاسیر اکولوژیکی و پالیواکولوژیکی محسوب می گردد. مطالعه روزنبران سازند قم در برش های نطنز (با سن روپلین؟-شاتین-آکیتانین و 330 متر ضخامت) و خورآباد (جنوب شرقی قم؛ با سن روپلین- بوردیگالین و 260 متر ضخامت)، منجر به تشخیص هشت گروه شکلی شد. شناسایی گروه های شکلی بر اساس مورفولوژی و معماری پوسته (شامل شکل کلی، الگوی پیچش، آرایش و تعداد حجرات) و زیستگاه استنباطی (سطح زی یا درون زی/نیمه درون زی) و استراتژی تغذیه استوار بوده است. در هر دو برش بطور کلی انواع سطح زی غالب بوده اند. در 200 متر پایینی برش نطنز گروه های شکلی با دیواره پورسلانوز و در بخش بالایی، گروه های شکلی با دیواره هیالین فراوانی بیشتری دارند که بیانگر نهشته شدن بخش های پایینی در محیط های لاگونی و نهشته شدن بخش-های بالایی برش (به طور عمده) در دریای باز است. این تغییر چشمگیر در طول زمان بیانگر افزایش تدریجی عمق حوضه، کاهش شوری، کاهش روشنایی و کاهش مواد مغذی است. پراکندگی گروه های شکلی در برش خورآباد از یک الگوی عکس تبعیت می کند. به طوری که با وجود نوسانات جزیی، در 200 متر پایینی برش خورآباد، گروه های شکلی با دیواره هیالین و در بخش بالایی، گروه های شکلی با دیواره پورسلانوز غالب هستند که بیانگر نهشته شدن بخش های پایینی در محیط های دریای باز و نهشته شدن بخش های بالایی برش (به طور عمده) در محیط های لاگونی است.