همودینامیک شریان رحمی سگ در طول فحلی القاء شده به وسیله بروموکریپتین

بروموکریپتین ((BRM)؛ به عنوان یک عامل دوپامینرژیک) پرولاکتین سرم را کاهش می دهد و یکی از معمول ترین داروها برای القای یک چرخه ی فحلی موفق در سگ ها است که برخی از عوارض جانبی بالینی مرتبط با این دارو است.  این مطالعه با هدف بررسی همودینامیک شریان رحمی (UA) پس از تجویز دوزهای افزایشی BRM انجام شد.  در این مطالعه پنج سگ غیر آبستن از نژادهای مخلوط در مرحله ی آنستروس دوزهای خوراکی BRM را در روزهای 1 و 2 (100 میکروگرم بر کیلوگرم)، روزهای 3 و 4 (200 میکروگرم بر کیلوگرم) دریافت کردند.  روز 5 به بعد (400 میکروگرم بر کیلوگرم) تا بروز پرواستروس.  سه سگ با فحلی بدون مداخله به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند.  سیتولوژی واژینال، معاینه اولتراسوند و سنجش پروژسترون سرم (P4) در فواصل 2-3 روز انجام شد.  پروستروس در 17/1±6/6 روز پس از درمان BRM القا شد.  BRM به طور قابل توجهی P4 سرم را به 0.78±15.1 در مقایسه با گروه کنترل (13/1 ± 5/21 نانوگرم در میلی لیتر) در طول فحلی القایی کاهش داد.  BRM به طور قابل توجهی همودینامیک UA را در طی روزهای قبل از پروستروس تغییر داد.  میانگین شاخص پالس UA، شاخص مقاومت و حداکثر سرعت سیستولیک در فحلی ناشی از BRM به طور قابل توجهی کمتر از گروه کنترل بود.  نتایج این مطالعه سطوح پایین تر P4 سرم و برخی تغییرات در همودینامیک رحم سگ در طول فحلی ناشی از BRM در مقایسه با فحلی با بیان طبیعی نشان داد.  چرخه ی القایی در سگ هایی با سطوح سرمی P4 پایین تر و همودینامیک UA تغییر یافته، می بایست برای پیامدهای بارداری بعدی در فحلی ناشی از BRM در نظر گرفته شود.