آسیب شناسی فهم حدیث؛ مطالعه موردی: یکی انگاری سنت و حدیث بر پایه نامه 77 نهج البلاغه

فهم  روشمند حدیث، در گرو کاربست قواعد فهم است. همواره فرآیند فهم حدیث با موانع و آسیب هایی مواجه می شود که در صورت بی توجهی به آن ها، فهم روشمند را دچار  اختلال می کند.لذا شناسایی آسیب ها و موانع فهم حدیث، کمک فراوانی به کاربست  صحیح قواعد فهم، نموده و فهم حدیث را از شرح و توضیح غیر روشمند و ناصحیح ، دور می نماید. یکی از آسیب های فهم حدیث، خلط میان «سنت» و «حدیث» است. امام علی علیه السلام به ابن عباس در نامه 77 نهج البلاغه، توصیه می کند در مواجهه با خوارج بوسیله «سنت» با آنان احتجاج و استدلال کن. این نوشتار در صدد بررسی خلط مذکور با تکیه بر نامه 77 نهج البلاغه است. بر اساس  بررسی صورت گرفته، موردی یافت نشد که به یکی انگاری سنت و حدیث، پرداخته باشد. نگارنده با روش توصیفی - تحلیلی و مطالعه چند شرح و ترجمه نهج البلاغه به این نتیجه رسیده که شارحان و مترجمان نامه 77 نهج البلاغه، واژه  سنت و حدیث در نامه مذکور  را مترادف دانسته اند. در صورتی که با توجه به خطبه 127 نهج البلاغه و کاربرد سنت در قرن اول و دوم هجری، روشن می شود  مفهوم واژه «سنت» به معنای  حدیث نیست  بلکه به معنای سیره و روش است و امام علی علیه السلام در این نامه از ابن عباس می خواهد که در مواجهه با خوارج  به بیان نمونه های رفتاری(سنت) از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مبادرت کند.