مدل ساختاری رضایت از خود بر اساس هویت یابی و عدالت اجتماعی در دانش آموختگان تحصیلات تکمیلی (مورد مطالعه: دانشجویان و فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه های تهران)

این پژوهش با هدف مدل ساختاری رضایت از خود بر اساس هویت یابی و عدالت اجتماعی در دانش آموختگان تحصیلات تکمیلی (مورد مطالعه: دانشجویان و فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه تهران انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات جزء پژوهش های کمی است. جامعه آماری شامل تمام دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه های شهر تهران در سال 99-1398 به تعداد 8197 دانشجو می باشد. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران و جدول مورگان 382 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای برآورد گردید. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه رضایت از خود (داینر و همکاران، 1985)، هویت یابی (بینون و آدامز، 1986) و عدالت اجتماعی (هزار جریبی و صفری شالی، 1390) بود. روایی پرسشنامه از نظر صوری و محتوایی از طریق چند نفر از خبرگان، روایی همگرا از طریق محاسبه میانگین واریانس استخراج شده و روایی واگرا از طریق محاسبه جذر AVE به تایید رسید. پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 898/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار lisrel و smartpls3 استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که هویت یابی و عدالت اجتماعی به ترتیب به میزان 276/0، 183/0، بر رضایت از خود در دانشجویان تحصیلات تکمیلی تاثیر مثبت و معناداری دارد. علاوه بر این،  عدالت اجتماعی نقش میانجی را داشت به طوری که تاثیر هویت یابی بر رضایت از خود با نقش میانجی عدالت اجتماعی به میزان 0.46 است.