سنجش نگرش دانشجویان به برنامه های فرهنگی (نمونه مطالعاتی؛ دانشجویان تحصیلات تکمیلی خوابگاه های دانشگاه تهران)

نگرش افراد ترکیبی از باورها، اصول، ارزش‌ها و برداشت‌هایی است که فرد را آماده می‌نماید تا دیگران، اشیاء یا امور پیرامون خود را مورد قضاوت قرار دهد و نگاه مثبت یا منفی نسبت به آن‌ها پیدا نماید. از این‌رو نگرش‌سنجی ابزاری ارزشمند و کارآمد برای ارزیابی وضعیت موجود و نوع نگاه افراد به پیرامون خود است. سنجش نگرش دانشجویان ساکن خوابگاه‌های دانشگاه تهران به برنامه‌های فرهنگی با هدف بررسی تعامل دانشجویان با برنامه‌های فرهنگی و چگونگی گذران اوقات فراغت آنان در خوابگاه‌ها با حضور 158 نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی در پاییز 1400 انجام گرفت. مهمترین یافته این پیمایش بر اساس روش تحقیق کمی، وابستگی بیش از پیش دانشجویان به فضای مجازی است که اولویت اول و اصلی دانشجویان برای گذران اوقات فراغت خود است که ماحصل آن انزوای بیشتر افراد، کم‌شدن احساس مسیولیت، خودخواهی و کم‌شدن حس همکاری و همدلی در بین افراد است. نوع نگرش و دغدغه‌های فرهنگی دانشجویان خوابگاهی، مشابهت‌های زیادی با اقشار جامعه دارد که از آن جمله می‌توان به مشکلات عدیده اخلاقی در جامعه، کم شدن احترام افراد نسبت به یکدیگر، کاهش سطح تحمل افراد و کم‌شدن احترام به نظرات دیگران اشاره نمود.