استعاره به مثابه امتداد قیاس و شیوه استدلال طراحی معماری

بیان مسئله:

اگرچه حوزه فرایندپژوهی جوان است اما پژوهش های این حوزه سیر تحولی پرفرازونشیبی را طی کرده اند که محل بازنمایی تنوع شیوه های فکری و نظری حاکم بر آن است. غالب پژوهش ها با رویکرد تحلیلی و نگاه تجزیه‏گرا تجربه های امر طراحی را تشریح کرده اند. در این پژوهش‏ها، غالبا از شیوه اندیشیدن به مسیله طراحی غفلت شده است. به موجب همین نگاه تجزیه‏گرا، جوهره فرایندها از دست خواهد رفت اما فرایند‏ طراحی خود شیوه ای از اندیشه‏ورزی است. لاجرم، فرایند طراحی، فارغ از شناخت ناشی از تلاش های فرایندپژوهان، شیوه های استدلال منطقی را در ازای نیل به هدف خود به استخدام درخواهد آورد. به همین واسطه این پژوهش تلاش دارد تا به چیستی نسبت میان قیاس واستعاره به مثابه روش استدلالی پی ببرد. همینطور به این پرسش پاسخ دهد که تاثیر استعاره، به مثابه روش استدلالی در خلق اثر معماری چیست؟

هدف پژوهش:

شناخت نسبت میان قیاس و استعاره به مثابه شیوه استدلالی پایه در روش‏های طراحی و کاربست منطقی آنهاست.روش  پژوهش: در دو مرحله از استدلال قیاسی و استنتاجی استفاده شده است و برای گردآوری داده ها، از روش های کتابخانه‏ای کمک گرفته و در روش ‏تحقیق از روش های استدلال منطقی استفاده شده است.

نتیجه گیری:

در این پژوهش در دو به فهم نقش و چگونگی کارکرد استدلال منطقی در فرایند طراحی معماری و بررسی تاثیر استعاره به منزله شیوه‏ای استدلالی پرداخته و طبق یافته های آن، قیاس و استعاره از فراگیرترین روش های منطقی هستند که در یک سازوکار چهاربخشی معین، نقشی بنیادین در آفرینش آثار معماری ایفا می‏کنند. استعاره نوعی از قیاس است که با حفظ ویژگی های شاخص، قیاس منجر به خلق اصالت و معنای مضاعف در اثر معماری می شود.

شناخت نسبت میان قیاس و استعاره به مثابه شیوه استدلالی پایه در روش‏های طراحی و کاربست منطقی آنهاست.روش تحقیق: در دو مرحله از استدلال قیاسی و استنتاجی استفاده شده است و برای گردآوری داده ها، از روش های کتابخانه‏ای کمک گرفته و در روش ‏تحقیق از روش های استدلال منطقی استفاده شده است.

پژوهش حاضر به فهم نقش و چگونگی کارکرد استدلال منطقی در فرایند طراحی معماری و بررسی تاثیر استعاره به منزله شیوه‏ای استدلالی طبق یافته های این پژوهش، قیاس و استعاره از فراگیرترین روش های منطقی هستند که در سازوکار چهاربخشی ای معین نقشی بنیادین در آفرینش آثار معماری ایفا می‏کنند. استعاره نوعی از قیاس است که با حفظ ویژگی های شاخص قیاس منجر به خلق اصالت در اثر معماری می شود.