تاثیر نانوکلات روی و مایکوریزا بر خصوصیات بیوشیمیایی برگ و عملکرد ریشه چغندرقند (Beta vulgaris L.) تحت تیمارهای آبیاری

به منظور ارزیابی تاثیر کاربرد نانوکلات روی و مایکوریزا بر خصوصیات بیوشیمیایی برگ و عملکرد ریشه چغندرقند تحت سطوح مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1398 انجام شد. تیمارهای آبیاری شامل آبیاری بعد از 60، 90 و 120 میلی متر تبخیر از طشتک کلاس A در کرت های اصلی و تیمارهای کودی (شاهد، تلقیح با مایکوریزا، نانوکلات روی و نانوکلات روی+ مایکوریزا) در کرت های فرعی قرار گرفتند. در این تحقیق تیمار آبیاری بعد از 120 میلی متر تبخیر در مقایسه با تیمار آبیاری بعد از 60 میلی متر تبخیر مقدار کلروفیل a، (17/01 درصد)، کلروفیل b (8/09 درصد)، کاروتنویید (28/78 درصد) و مهار آنزیم سوپراکسید (31/14 درصد) را کاهش و محتوی فلاونویید برگ (25/47 درصد) را افزایش داد. در بین تیمارهای کودی، تیمار نانوکلات روی + مایکوریزا بالاترین محتوی کلروفیل a، (9/30 میلی گرم بر گرم)، کلروفیل b (3/84 میلی گرم بر گرم)، محتوی کاروتنویید (3/94 میلی گرم بر گرم) و مهار آنزیم سوپراکسید (33/53 درصد) را به خود اختصاص داد. اثر متقابل آبیاری و کود در تیمار آبیاری بعد از 60 میلی متر تبخیر همراه با تیمار کودی نانو کلات روی + مایکوریزا بالاترین محتوی مهار رادیکال نیتریک اسید (23/45 درصد) و عملکرد ریشه (82/62 تن در هکتار) و کم ترین محتوی پرولین برگ (0/49 میلی گرم بر گرم) و محتوی فنل برگ (34/19 میلی گرم گالیک اسید در گرم ماده خشک) را به خود اختصاص داد. در این مطالعه کاربرد مایکوریزا به خصوص در شرایط کم آبی از طریق بهبود خصوصیات بیوشیمیایی و تنظیم فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت توانست اثر تنش کم آبی را بر عملکرد ریشه تعدیل نموده و عملکرد ریشه را در مقایسه با تیمار شاهد افزایش دهد.