کاربردی سازی الگوی قرآنی کرامت در گونه های رفتار ارتباطی

کاربردی سازی مفاهیم اخلاقی قرآن یکی از نیازهای مهم جامعه امروز است. پاسخگویی به آن با توجه به گستره چندتباری این مفاهیم، نیازمند بهره گیری از رویکردهای میان رشته ای و شیوه ها یی روشمند است. در این جستار با رویکرد معناشناسی تاریخی و دستاوردهای انسان شناسی، کاربردهای ریشه-واژه «کرم» در زبان های سامی بررسی و با آگاهی از تحول و توسعه معنایی در فضای عصر نزول و نیز به کمک مطالعه معناشناسانه ساختار قرآن و از خلال روابط هم نشینی و جانشینی، خوانشی دقیق تر از کاربردهای متنوع این ریشه _ واژه ارایه می شود. این داده ها در دو گروه مفاهیم و مصادیق دسته بندی و سپس از طریق رویکرد تحلیل منطقی بررسی می شود. حاصل این کاوش دستیابی به مولفه های سه گانه« دهش توام با شرافت ذاتی در یک رفتار ارتباطی»  خواهد بود. مولفه «ارتباط» ضرورت بررسی «کرامت» را به مثابه یک رفتار ارتباطی و همچنین آگاهی از ویژگی های ارکان اصلی یک ارتباط یعنی فرستنده، گیرنده و پیام در برقراری یک ارتباط موثر آشکار می سازد. بررسی  تحلیل کاربردهای قرآنی ریشه _ واژه «کرم»، الگوی ارتباطی بر پایه ارتباط «رب» در قالب ربوبیت و با بیشترین بسامد از یک سو و رسولان الهی از سوی دیگر ارایه می کند که دستاورد آن تعالی روابط انسان با خالق و بهبود روابطش با خود، با دیگران و با محیط زیست است. اینکه طرفین ارتباط (ارتباط گر و ارتباط گیر) بر مبنای الگوی قرآنی باید دارای چه ویژگی هایی باشند و  دستاوردهای این الگو برای دیگر گونه های رفتار ارتباطی چیست؟ سوالاتی است که این پژوهش از طریق مطالعه ا ی توصیفی_ تحلیلی و با هدف کاربردی سازی مفهوم قرآنی کرامت درصدد پاسخگویی به آن هاست.