اثر پیوند بر رشد خیار تحت تنش غرقابی به مدت 15 روز در مرحله رویشی

در این پژوهش، اثر تنش غرقابی بر خیار پیوندی با گذشت زمان مورد بررسی قرار گرفت. یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه پلات، شامل نه گیاه در هر پلات طراحی شد. تیمار وضعیت آبیاری شامل آبیاری مطلوب و تنش غرقابی به مدت 15 روز و خیار (Cucumis sativus var. Isfahan) پیوند شده بر Cucurbita maxima × Cucurbita moschata رقم فرو (R1) و کبالت (R2) و خیار غیرپیوندی (NG) که به عنوان تیمار شاهد استفاده شد. برخی از پارامترهای فیزیولوژیکی و رشدی در سه زمان از مرحله رویشی اندازه گیری شد تا اثر تنش غرقابی بر خیار پیوندی مشخص شود. نتایج نشان داد که غلظت پتاسیم با تنش غرقابی در خیارغیرپیوندی کاهش می یابد در حالیکه R1 و R2 در شرایط تنش غرقابی موجب جذب پتاسیم می گردد. کاهش فتوسنتز و پتانسیل آب گیاه در خیار غیرپیوندی مشاهده شد، همچنین کاهش تعرق و هدایت روزنه ای منجر به افزایش میزان آب در گیاهان و افزایش وزن تر خیارهای پیوندی گردید. خیار پیوندی یعنی R1 و R2 به طور موثری رشد خودشان را تحت تنش غرقابی حفظ کردند و به نظر می رسد که هر یک مکانیسم متفاوتی داشتند، R1 با افزایش پتانسیل آب حفظ آب و R2 با بهبود صفات فتوسنتزی قادر به حفظ رشد مطلوب خیارهای پیوندی در شرایط تنش غرقابی شدند.