اثر نیتروژن و گوگرد کاربردی برعملکرد و صفت های کیفی گل لادن

برای ارزیابی رشد گیاه گل لادن (Tropaeolum majus) و محتوای گلوکوتروپاییولین (glucotropaeolin) آن گیاه در اثر کاربرد مقادیر مختلف نیتروژن و گوگرد، دو آزمایش مزرعه ای در دو فصل پیاپی اجرا شد. در این آزمون ها از سه میزان نیتروژن (0، 60 و 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) به شکل نیترات آمونیوم و سه میزان گوگرد (0، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) به شکل گوگرد عنصری استفاده شد. نتایج نشان داد که کاربرد نیتروژن و گوگرد باعث افزایش تجمع زیست توده T. majus ، ارتفاع بوته، تعداد شاخه، وزن تر بوته، وزن تر و خشک برگ و وزن تر و خشک ساقه شد. در هر دو فصل رشد و در تمام مراحل رشد، مقادیر بیشینه صفات رشد در مورد تیمار بیشترین میزان نیتروژن (120 کیلوگرم در هکتار) و مقدار متوسط ​​یا بالاترین میزان گوگرد (50 و 100 کیلوگرم در هکتار) ثبت شد. محتوای گلوکوتروپاییولین در برگها از 45/23 تا 26/45 میکرومول در گرم ماده خشک، و در دانه ها از 92/117 تا 31/156 میکرومول در گرم ماده خشک بود. در قسمت های مختلف گیاه و مراحل مختلف رشد، پاسخ مقدار گلوکوتروپاییولین به مقدار نیتروژن کاربردی متفاوت بود.محتوای گلوکوتروپایولین در دانه ها تحت تاثیر نیتروژن کاربردی قرار نداشت. بیشترین میزان گلوکوتروپیولین در برگهای گیاهانی مشاهده شد که 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار دریافت کردند. مقدار گلوکوتروپایولین در برگ و دانه با کاربرد گوگرد در هر دو فصل و در تمام مراحل رشد به طور معنی داری افزایش یافت.