بررسی و تحول الگوهای کلان قدرت سیاسی سیستان در جمهوری اسلامی ایران

قدرت سیاسی بعنوان نیرویی کنترل کننده، اداره کننده و هدایت کننده در یک سرزمین و جامعه تعریف می‌شود. منطقه سیستان در جمهوری اسلامی ایران از دیرباز تحت تاثیر قدرت سیاسی چه در عرصه ملی و چه محلی بوده که به شکل‌های مختلف بر این منطقه نمایان گشته است. این تنوع تاثیرگذاری قدرت سیاسی را می‌توان بعنوان الگوهای کلان قدرت سیاسی یک منطقه دانست که در قیاس با قدرت ملی یک حکومت در یک سرزمین بخشی از آن متبلور می‌شود. از این‌رو در این مقاله سوال مهم این است که الگوهای کلان قدرت سیاسی سیستان کدامند؟ و دچار چه تحول و تغییری شده است؟ فرضیه حاضر که براساس روش کیفی گروه متمرکز تدوین شده، سه الگوی تمرکزگرا، تکثرگرا و نمایندگی را در منطقه سیستان مورد شناسایی قرار می‌دهد که الگوی تمرکزا منتسب به کیانیان و الگوی تکثرگرا منتسب به خوانین و طوایف و الگوی نمایندگی را منتسب به نمایندگان مجلس می‌داند که از پی هم در سیستان تحول یافته‌اند. نکته پر اهمیت در مقاله حاضر این است که الگوی نمایندگی که یک الگوی مدرن سیاسی محسوب می‌شود با نگرش معطوف به رقابت برای کسب قدرت در سیستان می‌تواند یک الگوی واپسگرا قلمداد شود.