مقایسه تولید بیوگاز از هضم بی هوازی مشترک حالت جامد بالا و مایع پسماند مواد غذایی و ضایعات سبز به روش دسته ای: مطالعه موردی دانشگاه افسری امام علی (ع)

هضم بی هوازی (AD: Anaerobic Digestion) یک فرآیند جایگزین برای تصفیه پسماندهای آلی است که تولید انرژی بصورت بیوگاز را امکان پذیر می کند. علاوه بر این، حجم کل پسماندهایی که به محل های دفن انتقال داده می شود کاهش می یابد و در نتیجه طول عمر محل های دفن پسماند افزایش می یابد. با در نظر گرفتن منابع مختلف ضایعات آلی، ضایعات مواد غذایی از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا مقادیر زیادی تولید و دفن می شود. برای این منظور، هضم مشترک پسماند مواد غذایی و ضایعات سبز با شش نسبت اختلاط مواد اولیه برای ارزیابی تولید بیوگاز انجام شد. افزایش درصد ضایعات سبز در سوبسترا منجر به افزایش عملکرد متان شد. بالاترین تولید بیوگاز در نسبت پسماند مواد غذایی و ضایعات سبز 50:50 تعیین شد. حدود 90 درصد عملکرد متان پس از 21 روز هضم، با عملکرد کل متان 425 میلی لیتر بر گرم VS به دست آمد. بر اساس نسبت ترجیحی، اثر درصد جامدات کل (TS: Total Solids) بر هضم مشترک پسماند مواد غذایی و ضایعات سبز در محدوده 5 تا 25 درصد TS ارزیابی شد. نتایج نشان داد که عملکرد متان از هضم بی هوازی با جامدات بالا (HS-AD: High-Solids AD) (15 تا 20 درصد TS) بیشتر از خروجی هضم بی هوازی مایع (L-AD: Liquid AD) (5 تا 10 درصد TS) بود، در حالی که با افزایش بیشتر محتوای TS به 25 درصد، عملکرد متانوژنزها را مختل کرد. این بازدارندگی ممکن است به دلیل بارگذاری بیش از حد بار آلی و به تشکیل آمونیاک اضافی منجر شود.