بررسی اثر تائورین و کورکومین بر لقاح داخل آزمایشگاهی در موش های ماده نژادNMRI تحت تیمار با آکریل آمید

 هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تایورین و کورکومین بر لقاح داخل آزمایشگاهی (IVF) در موش‌های ماده تحت تیمار با آکریل‌آمید و هم‌چنین تاثیر آن بر غلظت مالون‌دی‌آلدهید (MDA) و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام (TAC) می‌باشد.

 تعداد 48 سر موش ماده بالغ از نژاد NMRI به‌طور تصادفی در 6 گروه  کنترل، کورکومینmg/kg 200، تایورین mg/kg 150، آکریل‌آمید mg/kg5، آکریل‌آمید+کورکومین mg/kg 100و200، آکریل‌آمید+تایورین mg/kg 75و 150 قرار گرفتند. تجویز مواد به‌صورت خوراکی و 35 روز انجام شد. در پایان میزانIVF، غلظت MDA و TAC در گروه‌ها مورد بررسی قرار گرفت.

 نتایج کاهش معنی‌داری را در تعداد اووسیت، درصد لقاح، جنین‌های 2، 4 و 8 سلولی، Compact و بلاستوسیت در گروه آکریل‌آمید نسبت به کنترل نشان داد (0/05<p). در گروه آکریل‌آمید میانگین غلظت MDA افزایش و TAC کاهش معنی‌داری را نسبت به سایر گروه‌ها نشان داد (05/0<p). افزایش معنی‌داری در تعداد اووسیت و درصد لقاح در گروه تایورین نسبت به کنترل مشاهده گردید (0/001<p). افزایش معنی‌داری در پارامترهای فوق در گروه آکریل‌آمید+ تایورین با دوز mg/kg 150 نسبت به گروه آکریل‌آمید مشاهده شد (0/05<p). درصد لقاح و جنین های 2، 4 و 8 سلولی، Compact و بلاستوسیت در گروه کورکومین کاهش معنی‌داری را نسبت به کنترل نشان داد (0/05<p).

نتیجه‌گیری:

 نتایج بیانگر عملکرد بهتر تایورین در کاهش عوارض آکریل‌آمید نسبت به کورکومین می‌باشد. چراکه کورکومین می‌تواند سبب جلوگیری از IVF شود. لذا در ابتدای بارداری باید با احتیاط بیشتری مصرف شود.