بررسی اثر سیلی مارین و 17 بتا استرادیول بر شاخص گنادی وتغییرات بافتی تخمک ها در ماهی ماده ی گورامی سه خال (Trichogaster trichopterus)

در این تحقیق، اثر سیلی مارین (silymarin) و 17 بتا استرادیول (E2) بر میزان شاخص گنادی و تغییرات بافتی تخمک ها در جنس ماده ی ماهی گورامی سه خال مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 100 قطعه ماهی ماده ی نابالغ با میانگین وزنی 5/0±5/2 گرم در 8 گروه تیمار و2گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. ماهیان در گروه های مختلف تیماری با سیلی مارین و E2 بطورجداگانه (دوزهای 10، 20، 30 و50 میلی گرم در هر کیلوگرم وزن ماهی) و نیز دو گروه به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. کنترل 1 دریافت کننده 20 میکرولیتر متانول و کنترل 2 بدون تزریق بودند. 20 روز پس از پایان آزمایش بافت تخمدان ماهیان خارج و توزین گردید. سپس ساختار بافت شناسی تخمدان و میانگین شاخص گنادی آنها با گروه کنترل مقایسه گردید. بررسی حاصل از مقایسه شاخص گنادی اختلاف معنی داری را در تیمارهای 1 و 2 با GSI (2/1درصد)تیمارهای3 و 4 با GSI (8/1 درصد)، تیمار 5 با GSI (7/0 درصد)، تیمار 6 با GSI (2/1 درصد)، تیمارهای 7 و 8 با GSI (75/1 درصد) که به ترتیب دریافت کننده دوزهای 10،20،30و50 میلی گرم در هر کیلوگرم سیلی مارین و 10،20،30و50 میلی گرم در هر کیلوگرم E2 بودند، در مقایسه با گروه شاهد با GSI (5/0 درصد) نشان داد (05/ 0 P<). این امر در بررسی مقاطع بافتی نیز مورد تایید قرار گرفت. نتایج بافتی حاکی از تاثیرگذاری بیشتر تیمارهای با دوز 50 mg/kg سیلی مارین و 17 بتا استرادیول به علت شروع حرکت وزیکول زایا بر رشد و رسیدگی اووسیت ها در مقایسه با سایر تیمارها و نیز گروه کنترل در ماهی گورامی سه خال ماده بود.