طراحی مدل برندسازی در تولید اجتماعی در جهت بهبود عملکرد صنعت پوشاک داخلی

تحقیق حاضر با هدف طراحی مدل برندسازی در تولید اجتماعی در جهت بهبود عملکرد صنعت پوشاک داخلی انجام شده است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، توسعه ای و از لحاظ نوع روش، توصیفی- اکتشافی است. داده های کیفی مورد نیاز از طریق مصاحبه گردآوری شده است. تعداد مشارکت کنندگان با استفاده از روش نمونه گیری نظری، 20 نفر از فعالان عرصه تولید اجتماعی در صنعت پوشاک داخلی بوده است. جهت طراحی مدل برندسازی در تولید اجتماعی در جهت بهبود عملکرد صنعت پوشاک داخلی از استراتژی گراندد تیوری با رهیافت استراوس و کوربین استفاده شده است. بر اساس نتایج کدگذاری باز و محوری، عوامل شبکه های ارتباطات، پویایی صنعت، اهداف و انگیزه های برندسازی، انجمن های تولید اجتماعی و حمایت های بالادستی، از جمله عوامل علی می باشند. ظرفیت های مشارکت، توسعه برند، بسترهای حقوقی و قانونی، ساختارسازمانی چابک، ظرفیت های آموزشی برندسازی و قابلیت های ایده پردازی در برندسازی، در دسته الزامات قرارمی گیرند. چالش های مالکیت حقوقی، چالش های مدیریتی، چالش های برنامه ریزی و تحولات غیرقابل پیش بینی، از جمله عوامل مداخله گر محسوب می شوند. همچنین، تولید سفارشی، بهبود کیفیت خدمات، بهبود روابط با بازار هدف، توسعه فعالیت های پژوهشی در زمینه برند، افزایش چابکی سازمان، توسعه ایده ها در جهت افزایش قدرت برند، توسعه شبکه های مشارکت و ادغام تولیدکنندگان اجتماعی خرد از جمله مهمترین راهبردها هستند. کاهش هزینه ها، افزایش سودآوری، برنامه ریزی بهینه و توسعه کانال های ارتباطات ازجمله مهمترین پیامدهای مدل پژوهش می باشند.