ارتباط بین تیپ شخصیتی با میزان همکاری و رضایت مندی از درمان در بیماران بالغ تحت درمان ارتودنسی ثابت

همکاری بیمار در درمان ارتودنسی، یکی از مهم‌ترین پیش‌بینی کننده‌های نتیجه‌ی‌ درمان می‌باشد. ارزیابی میزان رضایت بیمار، معیاری مناسب برای بررسی شیوه‌‌ی درمان، کیفیت آن و همچنین رابطه‌ی‌ پزشک و بیمار بشمار می‌رود. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط میان برخی ویژگی‌های شخصیتی بیماران با میزان همکاری آنان در درمان ارتودنسی بود.

مواد و روش‌ها:

 در این مطالعه‌ی توصیفی، 135 نفر از افرادی که برای درمان ثابت ارتودنسی، به بخش ارتودنسی دانشکده‌ی دندان‌پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. بعد از انتخاب افراد، پرسش‌نامه‌های NEO-FFI و رضایت‌مندی در اختیار آن‌ها قرار گرفت. همبستگی میان 5 فاکتور روانشناسی نظریه‌ی پنج عاملی شخصیت Costa و McCrae، با میزان همکاری و رضایت بیماران در طی درمان ارتودنسی بررسی شد. داده‌ها با استفاده از ضرایب همبستگی Pearson، Spearman و Regression آنالیز شدند.

یافته‌ها:

 میانگین نمره‌ی همکاری بین 2 و 6 ماه بعد از شروع درمان، اختلاف معنی‌دار نداشت (0/66 = p value). نمره‌ی رضایت‌مندی از درمان با نمره‌ی عامل شخصیتی مسوولیت‌پذیری رابطه‌ی مستقیم داشت (0/01 = p value) اما با نمرات سایر عوامل شخصیتی رابطه‌ی معنی‌دار نداشت (0/05 < p value). نمره‌ی همکاری 2 و 6 ماه بعد از شروع درمان با نمرات عوامل شخصیتی، رابطه‌ی معنی‌دار نداشت (0/05 < p value). بین نمره‌ی همکاری 2 ماه (0/57 = p value) و 6 ماه بعد از شروع درمان (0/99 = p value) با نمره‌ی رضایت‌مندی از درمان رابطه‌ی معنی‌دار وجود نداشت. 

نتیجه‌گیری:

بین همکاری بیماران ارتودنسی و تیپ شخصیتی آن‌ها، ارتباطی وجود نداشت. بین رضایتمندی بیماران ارتودنسی و نمره‌ی عامل شخصیتی مسوولیت‌پذیری رابطه‌ی مستقیم وجود داشت.