برنامه ریزی چند هدفه به منظور بهره برداری بهینه از منابع آب سطحی و زیرزمینی و سیستم تغذیه مصنوعی

افزایش جمعیت در مناطق توسعه یافته چالش‏های زیادی را در تامین نیاز‏های آبی ایجاد کرده است. این امر باعث پدید آمدن مشکلات متعدد در کمیت و کیفیت منابع آب سطحی و زیرزمینی می‏شود. با توجه به این موضوع، مدیریت بهینه منابع آبی امری ضروری است. در این تحقیق مدل ریاضی (HEC- HMS) برای روندیابی سیلاب در رودخانه کرج و مخازن سیستم تغذیه مصنوعی واقع در شمال دشت شهریار مورد استفاده قرار گرفت. سپس، حجم نفوذ سیلاب در رودخانه کرج و نیز حجم ذخیره سیلاب در مخازن طرح تغذیه مصنوعی وارد الگوریتم ژنتیک چندهدفه (NSGA-II) شد که از آن به منظور برنامه ریزی بهره‏برداری تلفیقی از منابع آب دشت شهریار و بهره‏برداری بهینه از سیستم تغذیه مصنوعی و با هدف حداقل کردن عدم تامین نیاز و نیز حداکثر کردن حجم نفوذ در سیستم تغذیه مصنوعی، استفاده شد. با توجه به نتایج مدل بهینه‏سازی، شاخص قابلیت اطمینان مربوط به کل محدوده به طور میانگین برابر50/56 درصد بوده و بیشترین کاهش در مصارف از کل منابع آب قابل دسترس در تمام بخش‏ها به ترتیب در ناحیه شهریار برابر 09/44 درصد، در ناحیه رباط‏کریم برابر 57/14 درصد، در ناحیه اسلامشهر برابر 06/11 درصد و در کل محدوده برابر 55/28 درصد است. حجم کل تغذیه بهینه در سیستم تغذیه مصنوعی برابر 81/114 میلیون متر مکعب در دوره زمانی مورد نظر بوده و به میزان 09/70 میلیون متر مکعب افزایش یافته و منجر به افزایش تغییرات تراز آبخوان به اندازه 84/4 متر شده است. همچنین، با اعمال سیاست‏های هم زمان بهره‏برداری بهینه از منابع آبی موجود و بهره‏برداری بهینه از سیستم تغذیه مصنوعی، به طور میانگین 41/10 متر در سال تغییرات تراز آبخوان افزایش خواهد یافت.