بررسی مقایسه ای چسبندگی انسولین رگولار به جدار ظروف سرمی شیشه ای و پلاستیکی

با توجه به نقش انسولین در کنترل قند خون و کاربرد وسیع آن،تنظیم دقیق میزان انسولینی که بایستی به بیمار برسد تا مریض در معرض عوارض ناشی از عدم تنظیم قند خون قرار نگیرد، بسیار ضروری می باشد.تحقیقات نشان داده که انتخاب نوع محلول وظروف سرمی به کاررفته درمیزان دستیابی بیماربه انسولین موثراست. هدف ما مقایسه میزان چسبندگی انسولین به جدارظروف شیشه ای و پلاستیکی میباشد.

ابتدا 3 ظرف شیشه ای و پلاستیکی یک لیتری حاوی دکستروز5% تهیه ومیزان300mu انسولین رگولار به آنها اضافه شد.به ظروف شماره 2و3شیشه‌ای و پلاستیکی2cc آلبومین و پلاسما اضافه شد.در زمان 0 از انتهای ست وظرف نمونه برداری و سپس جریان 10cc/minبرقرارودر زمان های 30-60 مجددا نمونه برداری تکرارشد.غلظت انسولین در نمونه ها باکیت های انسولین بررسی و داده ها توسط آزمونهای مختلف تحلیل شد.

در زمان 0در ظروف شیشه ای به میزان50% ودرظروف پلاستیکی75% چسبندگی ایجادشده است (P<0/05). در زمان0تا 30میزان انسولین ظروف شیشه ای و پلاستیکی اختلاف معناداری ندارد (P>0/05). میانگین انسولین در طی 60 دقیقه، در ظروف شیشه ای به طور معناداری کاهش (P<0/05) ولی در ظروف پلاستیکی افزایش می یابد (P>0/05). به طور کلی در طی یک ساعت روند تغییرات میانگین انسولین در دو ظرف معناداربود (P<0/05).

بحث :

 بیشترین میزان چسبندگی جداری در زمان0اتفاق می افتد که این چسبندگی در ظروف پلاستیکی نسبت به شیشه ای به صورت معناداری بیشتراست.پس از گذشت یکساعت روندکاهشی درمیزان انسولین ظروف شیشه ای به صورت معنادار رخ می دهد در حالیکه در ظروف پلاستیکی میزان انسولین کمی افزایش می یابد.