مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و واقعیت درمانی بر پرخاشگری در نوجوانان دختر

دوره نوجوانی با تحولات جسمی، عاطفی، روانی و اجتماعی بسیاری همراه است و رفتارهای پرخاشگرانه نیز با بروز این تحولات افزایش می یابند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و واقعیت درمانی بر پرخاشگری در نوجوانان دختر صورت گرفت.

پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، دختران 15 تا 17 ساله شهر ساری بودند که در سال تحصیلی 1399-1398 در مقطع متوسطه دوم تحصیل می کردند. با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، 60 دانش آموز انتخاب، و به طور تصادفی به 3 گروه مساوی تقسیم شدند. 8 جلسه واقعیت درمانی و 8 جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد 60 دقیقه ای برای گروه های آزمایش برگزار گردید. گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه پرخاشگری بود که توسط شرکت کنندگان در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. از تحلیل کوواریانس چندمتغیره برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

میانگین و انحراف معیار نمره پرخاشگری گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، واقعیت درمانی و کنترل در پیش آزمون به ترتیب 17/8±87/71، 26/8±64/71 و 09/8±53/71 و در پس آزمون 18/7±23/56، 24/7±18/60 و 72/8±33/71 بود. نمره پرخاشگری دو گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معنی دار داشت (001/0>p) اما این تغییرات در گروه کنترل معنی دار نبود.  

طبق نتایج، درمان های مبتنی بر پذیرش و تعهد و واقعیت درمانی مداخلاتی موثر در بهبود شدت پرخاشگری در نوجوانان هستند.