اثربخشی مداخله آموزشی مبتنی بر شفقت درمانی بر اهمال کاری تحصیلی وتنظیم شناختی هیجانی دانش آموزان متوسطه اول

  اهمال کاری یکی از مسایل مهم در حوزه برنامه ریزی، آموزش و پیشرفت تحصیلی است. از دیگر مسایل تنظیم شناختی هیجانی است که در فرایندهای بهنجار و نابهنجار تحصیلی نقش اساسی دارد و تکنیک های رواندرمانی در کاهش این اختلالات می تواند موثر باشد. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر اهمال کاری تحصیلی وتنظیم شناختی هیجانی دانش آموزان بود.

پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری 40 نفر از دانش آموزان متوسطه اول شهر مشهد بودند که توسط نمونه گیری در دسترس نتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمایش درمان مبتنی بر شفقت طی 10 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد. از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی گارنفسکی و مقیاس ارزیابی اهمال کاری- نسخه دانش آموز (PASS) استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره و نرم افزار spss 21 تجزیه و تحلیل شدند. 

بین میانگین نمرات متغیرهای اهمال کاری و تنظیم هیجانی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجو داشت (05/0>p). میزان تاثیر این درمان بر کاهش اهمال کاری 82 % و افزایش نمره تنظیم هیجانی 51% بود.

 درمان مبتنی بر شفقت می تواند باعث کاهش اهمال کاری و افزایش تنظیم شناختی دانش آموزان شود. لذا پیشنهاد می شود از این مداخله در برنامه ریزی آموزشی تحصیلی استفاده گردد.کلید واژه ها : درمان مبتنی بر شفقت ، اهمال کاری، تنظیم هیجانی