بررسی جایگاه زنان در نظام آموزش عالی ایران

 حضور زنان در محیط دانشگاه در دو دهه اخیر افزایش چشمگیری داشته است. یکی از دلایل مهم این امر این است که حضور زنان به عنوان نیمی از جامعه می تواند در ارتقای کیفیت و توسعه همه جانبه موثر باشد. بنابراین شناسایی چالش های زنان در نظام آموزش عالی بسیار حایز اهمیت است.

در پژوهش حاضر از روش تحقیق کیفی از نوع پدیدارشناختی و پارادایم فمینیستی استفاده شد. روش نمونه گیری در دسترس بوده و 12 نفر از دانشجویان دختر و اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان، زاهدان و تهران که در مصاحبه مشارکت داشتند، در پژوهش شرکت کردند. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه های نیمه ساختاریافته استفاده می شود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش تحلیل کولایزری برای دستیابی به مضامین اصلی استفاده شد.

 موضوع اصلی در این پژوهش شناسایی مشکلاتی است که زنان به عنوان جنسیت حداقل در زمینه های مختلف در محیط های دانشگاهی با آن مواجه هستند. با توجه به نتایج تحقیق، مشکلات زنان در محیط دانشگاه: چالش‌های امور فرهنگی، چالش‌های پژوهش، چالش‌های نابرابری در قوانین و مقررات، چالش‌های ساختاری و مدیریتی بود.

 با توجه به نتایج تحقیق زنان در نظام آموزش عالی کشور محدودیت ها و نابرابری های بسیاری را متحمل می شوند و باید تغییراتی در سیاستگذاری های نظام آموزش عالی کشور در جهت بهبود شرایط زنان ایجاد شود.