ارائه مدل وابستگی به تلفن همراه بر اساس اضطراب اجتماعی با میانجیگری ناگویی-هیجانی

اعتیاد به تلفن همراه به عنوان یک عامل مهم در ایجاد انواع مشکلات روان شناختی، رفتاری و هیجانی در نظر گرفته شده است. پژوهش حاضر با هدف ارایه مدل وابستگی به تلفن همراه بر اساس اضطراب اجتماعی با نقش میانجی ناگویی هیجانی در دانشجویان انجام گرفت.

این مطالعه از نوع توصیفی بود و جامعه آماری آن متشکل از کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه محقق اردبیلی در نیمسال دوم سال تحصیلی 1399 بودند. تعداد 205 نفر از این افراد به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت انفرادی به پرسش نامه های وابستگی به تلفن همراه کو، اضطراب اجتماعی کانور و همکاران و ناگویی هیجانی بگبی و همکاران پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادله ساختاری تحلیل شد.

نتایج ضریب همبستگی نشان داد که وابستگی به تلفن همراه با اضطراب اجتماعی و ناگویی هیجانی ارتباط مثبت دارد. همچنین ناگویی هیجانی با اضطراب اجتماعی ارتباط مثبت دارد (001/0> p). شاخص های برازش مدل نیز مسیر اضطراب اجتماعی به وابستگی به تلفن همراه را با میانجی گری ناگویی هیجانی تایید کرد.

با توجه به نقش اضطراب اجتماعی و نقش میانجی ناگویی هیجانی در استفاده اعتیادی از تلفن همراه از لحاظ کاربردی برگزاری کارگاه های آموزشی در دانشگاه ها توسط مشاوران و روانشناسان و کارگزاران سلامت جهت تنظیم و مدیریت هیجانات و آموزش مهارت های اجتماعی و آگاه سازی دانشجویان از پیامدهای منفی وابستگی به تلفن همراه توصیه می گردد