مواد جایگزین شونده ی استخوانی

این مقاله به مرور پژوهش های مختلف در زمینه ی استفاده از ایمپلنت ها در نقایص استخوانی می پردازد. در این رابطه از روش های مختلفی استفاده شده است که می توان آنها را در 4 دسته قرار داد، پیوند اوتوگرافت، پیوند آلوگرافت، پیوند زنوگرافت و مهندسی بافت. در این خصوص اغلب از موادی استفاده می شود که خصوصیت القاء استخوانی داشته باشند که به آنها مواد استیواینداکتیو (osteoinductive) می گویند. همچنین از مواد استیوکنداکتیو (osteoconductive) استفاده می شود که به عنوان داربستی رشد آتی استخوان را هدایت می کند؛ از جمله تا کنون از موادی مانند کلاژن، آلژینات، کلسیم فسفات، کلسیم سولفات، مرجان، صدف، پلاکت، مغز استخوان آسپیره شده، هورمون های رشد، ماتریکس استخوانی دمینرالیزه شده، پروتیین مورفوژنیک استخوان و... استفاده شده است.

این پژوهش به صورت کتابخانه ای و با مطالعه ی منابع مختلف انجام گرفته است.

برای به دست آوردن بهترین نتیجه در پیوند زدن مواد جایگزین شونده استخوانی بهتر است یک ماده-ی استیوکنداکتیو و یک ماده ی استیواینداکتیو به صورت هم زمان استفاده شود.