ارزیابی روش های مختلف تعیین ضریب تشتک تبخیر کلاس A جهت تخمین تبخیر- تعرق روزانه در منطقه اسلام آبادغرب

انرژی گرمایی موجود در محیط، موجب تبخیر آب موجود در آبکره می شود و این عمل تا اشباع هوا از بخار آب ادامه می یابد. تبخیر ممکن است از سطوح آزاد آب، از سطح مرطوب خاک و یا به صورت تعرق از سطح گیاهان صورت گیرد. یک روش رایج در تخمین تبخیر-تعرق مرجع () استفاده از تشتک کلاس A می باشد که در این حالت از حاصلضرب تبخیر از تشتک کلاس A در ضریب تشتک (Kp) بدست می آید. تغییرات ضریب تشتک بستگی به موقعیت قرارگیری آن و شرایط آب وهوایی دارد. چندین روش برای تخمین ضریب تشتک تبخیر وجود دارد که در تمام آنها از میانگین داده های روزانه سرعت باد (U)، رطوبت نسبی (H) و طول پوشش (F) استفاده می گردد. هدف از انجام این تحقیق یافتن بهترین روش محاسبه ضریب تشتک تبخیر درمنطقه اسلام آبادغرب، در میان روابط تجربی دورنبوس و پروییت ، مدل کوینکا، مدل آلن و پروت، مدل اشنایدر، مدل پریرا و همکاران، مدل اورنگ و مدل فایو 56 (آلن و همکاران) باتوجه به داده های هواشناسی ایستگاه اسلام آبادغرب و مقایسه آنها با مقادیر Kp حاصله از تقسیم بر تبخیر اندازه گیری شده می باشد. مقادیر از داده های لایسیمتری در سال 1395 استخراج شده است. نتایج نشان داد روش اورنگ با جذر میانگین مربعات اختلاف 008/0، راندمان یا کارایی با مقدار98/0و میانگین درصد خطای (003/0) بسیار کمتر نسبت به سایر روش ها برتری دارد و ضریب تبیین (98/0) نیز نشان دهنده مناسب بودن روش اورنگ می باشد.