بررسی رابطه طایفه گرایی و احساس امنیت اجتماعی (مورد مطالعه شهروندان شهر ایذه)

طایفه گرایی و وجود احساسات و روحیات قوی طایفه گرایی، که از ویژگی های ساختار سنتی و ایلی و قبیله ای می باشد. این پژوهش با هدف سنجش نقش طایفه گرایی بر احساس امنیت اجتماعی شهروندان شهر ایذه انجام گرفته است. پژوهش حاضر از نظر زمانی، مقطعی از نظر نحوه ی اجرا، پیمایش و از نظر نوع کاربردی است. جامعه آماری پژوهش، افراد بالای 15سال شهر ایذه که تعداد آن ها مطابق سرشماری 1395«68115»نفر می باشد که از این تعداد 384نفر با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری دو مرحله ای سیستماتیک و تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته است که اعتبار آن از طریق محتوا و پایایی آن از طریق محاسبه آلفای کرونباخ سنجیده شده است و اطلاعات به دست آمده از طریق آزمون هایT،F و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره تحلیل شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد میزان احساس امنیت در بین مناطق دوگانه شهری ایذه متفاوت است. بین طایفه گرایی و احساس امنیت رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. بدین معنا که هر چه میزان طایفه گرایی بالاتر می رود میزان احساس امنیت کاهش می یابد. همچنین افراد با پایگاه اجتماعی اقتصادی بالاتر میزان احساس امنیت بالاتری دارند. تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیرهای پایگاه اجتماعی اقتصادی، مناطق شهری و طایفه گرایی حدود 1/7 درصد تغییرات احساس امنیت را در این شهر تبیین می کند. دامن زدن به طایفه گرایی آثار و پیامدهای مخربی زیادی دارد که یکی از آن ها کاهش امنیت اجتماعی شهروندان می باشد بنابراین لازم است که همگرایی در بین طوایف ترویج شود.