ارزیابی فاصله ایده آل تا مرز کارایی در حضور مقادیر صحیح در DEA با رویکرد تابع فاصله جهت دار

در روش های مرسوم DEA تمامی ورودی ها و خروجی ها پیوسته فرض می شوند. با این حال، فرض ضمنی داده های پیوسته ممکن است سطح قابل قبولی از دقت را در داده های عملی حفظ نکند. بسیاری از موقعیت های عملی مانند تعداد معلمان در یک مدرسه، تعداد دانش آموزان در کالج یا مقالات تحقیقاتی فقط مقادیر صحیح را می گیرند. کار ارایه شده فرض می کند که زیر مجموعه های متغیرهای ورودی و خروجی در اصول موضوعه ی سنتی در مدل DEA برای اولین بار در این زمینه مقادیر صحیح هستند. تلاش اضافی در این کار بدیهیات را گسترش می دهد و مدل جدیدی ارایه می شود. این مقاله یک مدل دو فاز جدید را ارایه می کند که در فاز اول مقادیر کارایی دقیق تری را تولید می کند و بهترین معیار را در فاز دوم خود ایجاد می کند، یعنی نزدیک ترین نقطه صحیح به مرز کارایی بر اساس بازده ثابت به مقیاس انتخاب می شود. یک مطالعه موردی ارایه شده است که مقایسه مقادیر کارایی به دست آمده با این مدل را در مقایسه با مدل های قبلی نشان می دهد که در جدول 1 نشان داده شده است. و در جدول 2، مقادیر شلی با یکدیگر مقایسه شده اند.