طراحی مدل توسعه همکاری های علمی بین المللی در نظام آموزش عالی کشور با رویکرد نظریه داده بنیاد

توسعه فعالیت های بین المللی در راستای درآمدزایی، برندسازی، افزایش کیفیت و کسب اعتبار به دغدغه اصلی دانشگاه های تراز اول دنیا تبدیل شده است. لذا پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل توسعه همکاری های علمی بین المللی در نظام آموزش عالی کشور با رویکرد نظریه داده بنیاد انجام شده است.

پژوهش حاضر با بهره گیری از روش تحقیق کیفی از نوع نظریه داده بنیاد و مصاحبه با نمونه منتخب هدفمند مدیران بخش بین الملل دانشگاه های دولتی کشور(10 نفر) و صاحب نظران (5 نفر) این حوزه انجام شد. مصاحبه ها با استفاده از روش های کدگذاری اشتروس و کوربین (باز، انتخابی و محوری) تحلیل شدند.

نتایج نشان دهنده شش بعد متشکل از شرایط علی (منابع انسانی، زیرساخت های فیزیکی، عوامل اقتصادی، عوامل فرهنگی، عوامل فناوری)، پدید محوری (همکاری های آموزشی و پژوهشی، اعضای هیات علمی، سیاست گذاری)، راهبرد (داشتن برنامه استراتژیک برای همکاری های علمی بین المللی، سازمانی، حمایتی)، شرایط زمینه ای (ظرفیت های دانشگاه، جو سازمانی بین المللی، نگرش بین المللی)، شرایط مداخله گر (دولت، شرایط سیاسی کشور، جهانی شدن) و پیامدها (توسعه دیپلماسی، افزایش کیفیت، حل مسایل و مشکلات جامعه، معرفی تمدن ایرانی به دنیا، درآمدزایی) است.

با توجه به نتایج پژوهش حاضر دانشگاه ها برای کسب اعتبار، برندسازی، افزایش کیفیت و درآمدزایی نیاز دارند که در زمینه توسعه فعالیت های علمی بین المللی گام بردارند، الگوی ارایه شده در این پژوهش می تواند در این زمینه راه گشا باشد.