پیشینه شناسی و دیرین شناسی گرامی داشت پیشوایان امامیه در عرفان کهن خراسان: تطبیق و تقریب تصوف و تشیع

دوازده امام، نماینده نما و نهان «ولایت»، و چشمه مهر و دانایی، افزون بر پیشوایی همگانی و جانشینی رسول (ص)، الگوهای زیست معنوی و نمایندگان درون گرایی اسلامی نیز بوده اند، بدان گونه که دلبستگی به آل احمد (س) کلیدواژه همه طریقت های عرفانی، به ویژه عارفان خراسان بوده و آموزه های ایشان، یکی از سرچشمه های بنیادینی است که مکتب عرفانی خراسان را بر پای داشته است. در پژوهش پیش رو کوشیده ایم با آوردن گواه های انبوه از یادگارها و نوشته های دیرمان مکتب خراسان و قومس، و بازخوانی سخنان پیران خراسان به روش واکاوانه (تحلیلی)، ارج نهادن و گرامی شمردن نبیره زهرا (س) و دلبستگی و سرسپردگی به پیشوایان تشیع را استوار کنیم؛ نوعی راستی پژوهی با گواهی های تاریخی که از یک سو از انگیزه های گرایش ایرانیان به تشیع پرده برمی دارد و از سوی دیگر نزدیکی بیشتر تشیع و تصوف (عرفان) را می نمایاند. وارسی تاریخی پیوند معنوی پیران و عارفان خراسان با امامان شیعه (ع)، نشان دهنده سیری تاریخی از تشیع محبتی تا تشیع اعتقادی و کلامی، و استمرار معنویت آل زهراء در اقلیم خراسان و عرفان این سرزمین است.