راهبرد حکمروایی مطلوب کلید توسعه در مدیریت بخش دولتی (مطالعه موردی: سازمان گردشگری ایران)

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش کیفیت زندگی فریش و آموزش کیفیت زندگی مبتنی بر آموزه های اسلامی بر تاب-آوری و رفتارهای جامعه پسند مراقبین اصلی بیماران اسکیزوفرنیا بود. مطالعه حاضر نیمه آزمایشی است، که از جامعه مراقبین اصلی بیماران اسکیزوفرنیا شهرستان شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری، 46 مراقب اصلی با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، شامل پرسشنامه های تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) و رفتارهای جامعه پسند (پنر، 2002) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم‌افزارSPSS-22 انجام شد. نتایج نشان داد اثربخشی آموزش گروهی کیفیت زندگی فریش و آموزش گروهی کیفیت زندگی مبتنی بر آموزه های اسلامی بر افزایش تاب آوری (001/0> P) معنادار و اندازه اثر به ترتیب،41/0و 69/0 بوده و میزان اثربخشی آموزش گروهی کیفیت زندگی مبتنی بر آموزه های اسلامی بیشتر از آموزش گروهی کیفیت زندگی فریش بود. همچنین، اثربخشی آموزش گروهی کیفیت زندگی فریش و آموزش گروهی کیفیت زندگی مبتنی بر آموزه های اسلامی بر افزایش رفتارهای جامعه پسند (001/0> P) معنادار و اندازه اثر به ترتیب،24/0و 46/0 بوده و میزان اثربخشی آموزش گروهی کیفیت زندگی مبتنی بر آموزه های اسلامی بیشتر از آموزش گروهی کیفیت زندگی فریش بود. بنابراین، می توان گفت آموزش کیفیت زندگی فریش و آموزش کیفیت زندگی مبتنی بر آموزه های اسلامی می توانند میزان تاب آوری و رفتارهای جامعه پسند مراقبین اصلی بیماران اسکیزوفرنیا را بهبود بخشند.