مبلغان دینی و شناخت اصول تصمیم گیری اجتماعی از منظر نهج البلاغه

هدف از تصمیم گیری، انتخاب یک راه از میان چند راه مختلف است. تصمیم گیری و تصمیم سازی، یکی از امور مهم در مدیریت و اداره امور جامعه است که توجه به آن، برای مبلغان نقشی راهبردی دارد. در نوشتار پیش رو، به این پرسش پرداخته می شود که: «چه لزومی دارد مبلغان دینی با اصول تصمیم گیری اجتماعی آشنا شوند؟» و پاسخ آن، در سیره حاکمیتی علوی مورد واکاوی قرار می گیرد. این مسیله، سبب می شود تا تصمیم سازان جامعه در حوزه تصمیم گیری های اجتماعی مسیری را انتخاب کنند که مردمان را به سعادت دنیوی و اخروی برسانند. ازاین رو، تاثیرگذاران در تصمیمات کلان اجتماعی لازم است با القای اصول دینی از قبیل: خداباوری، معادباوری، شایسته سالاری و مشورت پذیری، در تصمیم گیری های خود توجه نمایند و در نهایت، با قاطعیت تمام، تصمیمات خود را به جامعه اعلام نمایند. همچنین، لازم است، موانعی را که در تصمیم گیری وجود دارد و موجب اختلال یا سستی در اجرای آن می شود، شناسایی کرده و از آن جلوگیری نمایند تا از لجاجت در تصمیم گیری که موجب عدم پیشرفت جامعه می شود، پرهیز دهند و خود نیز پرهیز نمایند. روش این پژوهش، به صورت کتابخانه ای و تحلیلی توصیفی است. کارکرد این نظریه، آن است که مبلغان دینی با توجه به جایگاه تصمیم گیری و تصمیم سازی در شناخت جامعه بر اساس رویکرد امام علی (ع) بر مبنای مراحل چندگانه مذکور و شناخت اصول تصمیم گیری در جوامع تبلیغی خود، تاثیر گذاری آن را در خود و دیگران القا کنند تا بتوانند با بهترین تصمیم ها، روند تبلیغ خویش را پیش برده، نظامات اسلامی را رونق بخشند.