سناریوهای پیش روی آینده ی تاثیرات ساختار فضایی و کارکردی کلان شهرهای ایران بر رشد و شیوع بیماری های واگیردار و COVID-19 (مورد مطالعه؛ کلان شهر اهواز)

محیط نقش مهمی در پویایی بیماری و تعیین سلامت افراد دارد. به طور خاص، محیط ساخته شده تاثیر زیادی در مهار هر دو بیماری مزمن و واگیردار در انسان ها دارد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از حیث روش پیمایشی در سطح اکتشافی و مبتنی بر رویکرد آینده پژوهی صورت گرفته است. مطالعه حاضر با عملیاتی-کردن چارچوب ساختار فضایی و کارکردی شهرها، یک رویکرد جامع تر برای بهینه سازی برنامه های مهار و سیاست های کاهش بیماری های واگیردار با استفاده از شاخص های موثر در ساختار و کارکرد شهری با رویکرد آینده پژوهی ارایه می دهد. نیروهای پیشران با روش دلفی مشخص، و سپس این عوامل براساس میزان اهمیت و عدم قطعیت، اولویت بندی و حیاتی ترین عوامل مشخص، و برای نوشتن سناریوهای محتمل از نرم افزار (Micmac) استفاده شده است. در مرحله سناریوپردازی، تعداد 45 متتغیر کلی شناسایی شدند. با توجه به یافته های پژوهش از بین این عوامل شاخص بافت فرسوده و تراکم جعیت، ضعف مدیریت شهری، موقعیت اقتصادی، توزیع نامناسب خدمات شهری تاثیرگذارترین عوامل کلیدی ساختار فضایی و کارکردی این کلانشهر در مواجهه با بیماری های واگیردار می باشد همچنین ضعف فعالیت بدنی در رتبه های بعدی و دارای بیشترین اثرگذاری مستقیم و همچنین کیفیت محیطی، و ضعف فعالیت بدنی دارای بیشترین میزان اثرپذیری مستقیم بر دیگر متغیرها بوده اند.