اثر شخصیت پویا بر رفتار پویای شغلی کارشناسان تربیت بدنی ادارات آموزش و پرورش با نقش میانجی احساس شایستگی در شغل

هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر شخصیت پویا بر رفتار پویای شغلی کارشناسان تربیت بدنی ادارات آموزش و پرورش با نقش میانجی احساس شایستگی در شغل بود. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارشناسان تربیت بدنی ادارات آموزش و پرورش ایران (1141 نفر) بود که بر حسب فرمول کوکران، 288 نفر به شیوه انتخاب تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. جهت گردآوری داده های پژوهش، از پرسش نامه های شخصیت پویای باراتی و همکاران (2018)، احساس شایستگی در شغل ون دن بروک و همکاران (2010) و رفتار پویای شغلی پارکر و همکاران (2008) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد شخصیت پویا اثری مثبت و معنی دار بر احساس شایستگی در شغل کارشناسان تربیت بدنی دارد. همچنین اثر شخصیت پویا بر رفتار پویای شغلی کارشناسان تربیت بدنی مثبت و معنی دار بود. بخش دیگری از نتایج پژوهش نشان داد اثر احساس شایستگی در شغل بر رفتار پویای شغلی، مثبت و معنی دار است. در نهایت نتایج نشان داد اثر شخصیت پویا بر رفتار پویای شغلی با نقش میانجی احساس شایستگی در شغل کارشناسان تربیت بدنی، مثبت و معنی دار می باشد. با توجه به نتایج پژوهش می توان چنین نتیجه گیری کرد شخصیت پویا می تواند پیامدهای شغلی مثبتی مانند احساس شایستگی در شغل و رفتار پویای شغلی را در کارشناسان تربیت بدنی به همراه داشته باشد.