آینده پژوهی در معماری؛ تبیین رویکردهای آینده پژوهانه در حوزه طراحی مسکن

دستیابی به پیشرفتهای ملی نیازمند داشتن تصویر بزرگ از آینده است. به گفته حضرت علی(ع):»آنکه به استقبال آینده میرود، بی ناترین است« زیرا آینده پژوهی، تصویرهای آینده (ایده ها، دغدغه ها، امیدها، باورها و علاقه شان را نسبت به آینده) را محک زده و شفاف میسازد تا کیفیت تصمیمهایی که برای آینده میگیرند، بهبود یابد. اندیشیدن به آینده به خصوص برای دانشجویان امروز که زندگی و حرفه شان در آینده میباشد، بسیار ضروری است. زندگی جدید، هم برای خانه و هم برای شهر، طرحی نو میطلبد و انتظاری دیگر دارد؛ به همین خاطر معماری در بطن وجودی (دیسیپلین رفتاری) خویش نوعی از نگرش به آینده را در خود دارا میباشد. مشکل معماری امروز، عدم درک واقعیتهای جدید است؛ درک واقعیتهای امروز، مسیر حرکت به سوی آینده میباشد. مباحث در زمینه ی "آینده پژوهی در معماری" بسیار ضعیف بوده است؛ اما برنامه ریزی شهری، مسکن و سلامت مستلزم توجه به نسل آینده است. با در نظر گرفتن اهمیت »مسکن« در آینده ی شهرنشینی با توجه به رشد جمعیت و تغییرات اقلیمی که مشکلات بسیاری برای شهرهای مختلف کشورمان به وجود آورده است، نیاز به تحلیل و تبیین رویکردهای آینده نگارانه در حوزه مسکن احساس میشود. از این رو، هدف این مقاله ابتدا شناخت جامع نسبت به آیندهپژوهی و آیندهنگاری به عنوان یک حوزه میان رشته ای صورت گرفته، سپس با تبیین رابطه میان معماری و آینده پژوهی، رویکردهای آینده پژوهانه در حوزه مسکن تحلیل و در قالب یک مدل مرکزی- شعاعی »مسکن آینده«، مدلسازی شده است.