تحلیل تاثیر بازنشستگی های پیش از موعد بر صندوق بازنشستگی تامین اجتماعی ایران با استفاده از پویایی های سیستم در افق 1430

سنجش تاثیر عوامل مختلف بر سیستمهای بازنشستگی به دلیل تعدد متغیرهای تاثیرگذار و تغییر آنها در افقهای زمانی بلندمدت به سادگی امکان پذیر نمی باشد. هدف این مقاله ارایه مدلی است که بوسیله آن بتوان تاثیر قوانین بازنشستگی پیش از موعد را بر صندوق بازنشستگی پبش بینی نمود.

این پژوهش با استفاده از پویایی های سیستم و در نظر گرفتن حلقه های بازخوران به درک رفتار غیرخطی و شناخت قانونمندیهای حاکم بر پدیده بازنشستگیهای پبش از موعد پرداخته و مدلی برای تحلیل تاثیر این نوع بازنشستگیها در سازمان تامین اجتماعی طراحی و پیاده سازی می نماید که تا حدود زیادی ویژگیهای عالم واقع را دارا میباشد.

نسبت بازنشستگان پیش از موعد به بازنشستگان عادی در سال 1430 نسبت به سال 1395 افزایش چشمگیری خواهد داشت. همچنین افزایش بازنشستگی پیش از موعد(حتی با فرض جایگزینی کامل)، کاهش بیمه شدگان و افزایش بازنشستگان و بازماندگان را در بر خواهد داشت؛ بنحویکه افزایش یک درصدی آن میتواند بطور متوسط کاهش 16 هزار میلیارد ریالی درآمد سالانه سازمان را طی 35 سال آتی رقم بزند.

تصویب برخی از قوانین بدون توجه به سنجش عواقب آن، می تواند پایداری صندوق و امنیت اقتصادی و اجتماعی کشور را در بلندمدت به خطر بیاندازد، مدل ارایه شده در این پژوهش نشان می دهد با حفظ شرایط فعلی درخواست بازنشستگی های پیش از موعد دارای روندی صعودی بوده و بار مالی زیادی بر دوش سازمان خواهد گذاشت. این مسیله لزوم اصلاح قوانین مزبور و برقراری محدودیتهای بیشتر جهت استفاده از این نوع بازنشستگی ها را طلب می نماید.