ارتباط بین دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی در پرستاران بخش های مراقبت ویژه

 دیسترس اخلاقی یکی از معضلات عمده پرستاران در بخش مراقبتهای ویژه است که ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد.. از عواقب جدی در بلند مدت دیسترس اخلاقی،  فرسودگی شغلی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط دیسترس اخلاقی با فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال 1400 انجام شد.

مواد و روش‌ها: 

این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود. جامعه ی آماری شامل کلیه پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه بود که به شکل تمام شماری انتخاب شدند. 350 نفر پرسشنامه ی دیسترس اخلاقی Hamric و فرسودگی شغلی  Maslach   را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم افزار SPSS-23   مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها:

 میانگین کلی دیسترس اخلاقی در پرستاران تحت مطالعه (79/49± 47/116) بود که نشان دهنده سطح پایین دیسترس اخلاقی است. همچنین میزان فرسودگی شغلی پرستاران بخش های مراقبت ویژه در ابعاد فرسودگی عاطفی در سطح متوسط(41/5± 76/31)، مسخ شخصیت در سطح بالا (77/4± 45/13)، عدم موفقیت فردی در سطح کم (61/5± 26/24) قرار داشت. نتایج نشان داد که بین دیسترس اخلاقی با بعد مسخ شخصیت فرسودگی شغلی ارتباط معنادار و همبستگی مستقیم (18/0 = r ، 001/0P<)، با بعد عدم موفقیت های فردی فرسودگی شغلی ارتباط معنادار و همبستگی معکوس (17/-0 = r ، 001/0P<) وجود داشت.

ملاحظات اخلاقی: 

این مطالعه توسط کمیته اخلاق تایید شده است. ملاحظات اخلاقی نظیر تکمیل فرم رضایت آگاهانه، مشارکت داوطلبانه، توضیح اهداف تحقیق و اطمینان در مورد محرمانه‌بودن اطلاعات رعایت گردید.

 با توجه به ارتباط  بین دیسترس اخلاقی با فرسودگی شغلی در پرستاران بخش های مراقبت ویژه، ضروری است تا مسیولین مراکز درمانی با تدوین راهکارهایی همچون بررسی دوره ای این پدیده و همچنین برگزاری آموزش های مدون در زمینه چگونگی رویارویی با دیسترس ‌های اخلاقی در بخش ها به منظور کاهش عوارض آن بر مراقبت از بیماران جهت پیشگیری از فرسودگی شغلی در بین پرستاران اقدام نمایند.